Allah Rasûlü, kendisine hiç iltifat etmiyor, alâka göstermiyordu. Mahzun bir şekilde sordu:
“–Yâ Rasûlâllah! Bana kırgın mısınız?”
“–Hayır!”
“–O hâlde niçin bana alâkasız davranıyorsunuz?”
“–Seni tanımıyorum ki!”
“–Nasıl olur yâ Rasûlâllah? Ben ümmetinden biriyim. Âlimler, ümmetinizin fertlerini, bir annenin evlâdını tanımasından daha iyi tanıdığınızı söylüyorlar…”
“–Doğru! Ancak ben, senin üzerinde güzel ahlâkımdan bir emâre görmüyorum. Ayrıca bana senden hiç salât ü selâm da gelmedi. Bilesin ki ben, ümmetimden herhangi birini benim ahlâkıma büründüğü ölçüde tanırım.”
Uykudan büyük bir üzüntü ile uyanan o mü’min kişi, eski hâline tevbe etti ve Hazret-i Peygamber’in ahlâk-ı hamîdesine büründü. Bol bol salevât-ı şerîfe ile meşgul oldu. Bir müddet sonra rüyâsında yine Allah Rasûlü’nü gördü. Bu defa Hazret-i Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem- kendisine:
“–Şimdi seni tanıyorum ve sana şefaat edeceğim…” buyurdu.
“–Yâ Rasûlâllah! Bana kırgın mısınız?”
“–Hayır!”
“–O hâlde niçin bana alâkasız davranıyorsunuz?”
“–Seni tanımıyorum ki!”
“–Nasıl olur yâ Rasûlâllah? Ben ümmetinden biriyim. Âlimler, ümmetinizin fertlerini, bir annenin evlâdını tanımasından daha iyi tanıdığınızı söylüyorlar…”
“–Doğru! Ancak ben, senin üzerinde güzel ahlâkımdan bir emâre görmüyorum. Ayrıca bana senden hiç salât ü selâm da gelmedi. Bilesin ki ben, ümmetimden herhangi birini benim ahlâkıma büründüğü ölçüde tanırım.”
Uykudan büyük bir üzüntü ile uyanan o mü’min kişi, eski hâline tevbe etti ve Hazret-i Peygamber’in ahlâk-ı hamîdesine büründü. Bol bol salevât-ı şerîfe ile meşgul oldu. Bir müddet sonra rüyâsında yine Allah Rasûlü’nü gördü. Bu defa Hazret-i Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem- kendisine:
“–Şimdi seni tanıyorum ve sana şefaat edeceğim…” buyurdu.